มีเรื่อง”ยึดถือ”อยู่หนึ่งเรื่อง
นั่นคือถ้าใจหรืออะไรซักอย่างมันร้องเตือน เราจะต้องฟังแม้จะเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องแค่ไหน….ประหนึ่งยัยฮาจิในเรื่องนานะเชื่อฟังและหวาดระแวงท่านยมฑูต (ที่เธอเพ้อของเธออยู่คนเดียว—ใครเคยอ่านมังหงะเรื่องนี้คงจำได้)
ดังนั้น ถึงจะชอบรูปหน้าปกหนังสือ “เมื่อคนตกอยู่ในกองเพลิง” แต่พอมีคำเตือน (ใครเตือนวะ) ก็ต้องทำตาม นั่นคือการห่อมันซะ ปิดปกไป…และเราก็ห่อแบบชั่วมาก คือ
1. เอากระดาษมาต่อกันให้มันพอคลุมปก ติดรอยต่อด้วยเทปกาวและเทปผ้า
และ 2. งัดเอาที่เจาะกระดาษป้ามาร์ธามาใช้ซะหน่อย
แถมเอาคลิปหนีบปกด้านหน้าด้านหลังเอา เพราะอ่านจบแล้วจะเอากระดาษห่อนี้ไปใช้กับเล่มอื่นต่อจะได้ปรับขนาดได้ (เช่นเอาไปห่อปิดปกตอนอ่านนิยายวาบหวามเป็นต้น อิอิ)
เอมโพสในเฟซบุคไปแล้วแต่เอามาแปะในนี้อีกที เผื่อใครนึกสนุกรื้อเอาอุปกรณ์งานกระดาษ งาน scrapbook ที่เก็บๆไว้มาเล่น (เรารู้นะว่าคุณเอามันไปดองอยู่ใช่มั้ย รื้อมันออกมาเล่นซะดีๆ) :>
aimmo 